Dzień zdawał się być wiecznością. Słońce powoli znikało za horyzontem, obrzucając go złotymi wstęgami ostatnich promieni słońca. Wkrótce zniknie, lecz pozostanie jeszcze na chwilę. Dzień ulotny jak inspiracja, noc ulotna jak natchnienie... Natchnienie trwałe jak butowle, budowle giętkie i smukłe, jak gałęzie... Wszystkie rzeczy tak bardzo podobne, ale tak różne. Właśnie to było jego inspiracją. Przemijanie, śmierć, życie...
To co kochał, a co było naprawdę tak daleko...
Virgiliu siedział na fontannie, stawiając nowe kreski na płótnie rozścielonym dokładnie na sztaludze, którą miał przed sobą. Cienkie, ciemne i spontaniczne kreski powoli tworzyły prawdziwe obiekty.
Surrealizm. Coś co kochał, co zdawało się być marzeniem sennym, lecz zrodzonym przez artystę.
Z kresek powstawały budynki, rośliny i gigantycznych rozmiarów słoneczniki.
Wszystko stanowiło zgraną kompozycję.
Pierwsza kropla farby 'umazała' rysunek. Jego surrealistyczny świat powoli ożywał...
A wokoło było tak spokojnie i cicho, tak pięknie... Złote promienie i moment u schylku dnia... To było jego celem życia...
Codziennym oczekiwaniem, i przemijającą chwilą...

Virgiliu speszony nagłym oderwaniem od pracy i postacią nachyloną nad jego powstającym, "nagim" obrazem, zaczerwienił się lekko, lecz po chwili, chwytając ołówek i kreśląc nim krztałty nad różnymi częściami obrazu, zaczął częściowo objaśniać. - Ten krztałt, który zacząłem malować, to słonecznik, symbol płodności i życia. Jednak nie jest to dobry słonecznik. Jego długie, splątane korzenie obejmują wiszących do góry nogami na kosturach, ludzi w maskach, i stojących. Ci pierwsi to my, wampiry, natomiast ludzie stojący swobodnie, lecz spętani, to mieszkańcy Karady. Pragnę przedstawić ten obraz w dwóch barwach, płowym i czarnym, lecz różnych odcieni. Słonecznik stanowi kontrast, różniąc się kolorystycznie od obrazu. Kredowe stopnie, tworzące obramowanie obrazu, symbolizują przeszkody, jakie ludzie i wampiry muszą pokonać na swojej drodze, drodze życia... - Virgiliu zastanowił się trochę, wpatrując się w obraz. - Czy widzi pan te małe krople czerwieni? To krew. Posoka życia kapiąca z nieba... Łącząca i ludzi i wampiry. Ludzie mają ją w swych żyłach, a wampiry, w akcie "dzielenia się jestestwem", mają ją w swych ustach... To nie jest dokładna treść jaką chciałem przekazać, a jej zalążek. Obrazy skrywają w sobie tajemnice, które odkrywa się indywidualnie. Każdy znajdzie w nich swoje ukryte znaczenia i podteksty...

Virgiliu przytaknął. - Słonecznik, jako symbol płodności i zycia pokazuje cykl narodzin i przemiany w wampira. Ludzie rodzą się, umierają, stają się wampirami... Ale to wciąż to samo zycie, w tym samym ciele i z tym samym charakterem. Stąd jeden słonecznik. - Chłopak wstał, przerzucając kosmyki rudych włosów, które opadały mu na twarz i ramiona. - Dziękuję. - powiedział skromnie, lekko się kłaniając. - Zawsze moim życiem było malarstwo. Odkąd pamiętam nieodłącznym elementem mnie, był ołówek. Kiedy żyłem, także rysowałem. Życie jest jedno, w tym samym ciele i z tymi samymi odczupiami i pragnieniami.

- N-na salonach?! - zdziwił się artysta, wyraźnie zadowolony z propozycji nieznajomego. - Oczywiście że bym chciał, tylko czy oni chcą oglądać moje obrazy... Mam ich ponad sto dwadzieścia...

- Dziękuję panu bardzo... - rzucił jeszcze na pożegnanie, składając sztalugę i idąc w kierunku pracowni.